 |
 |
فقد طال الصدی تشنگی به درازا کشید 1098 سال و 4 ماه انتظار
سوال اول:
اگر عزیزی را گم کرده باشید، چه می‌کنید؟ آسوده و بی‌خیال می‌نشینید تا کم کم فراموشش کنید؟ یا برای یافتن او همه تلاش خود را به کار می‌برید. از این و آن سراغش را می‌گیرید. شب و روزتان را به جستجوی او می‌گذرانید... تا آن که او را بیابید یا نشانی از او پیدا کنید؟ کدامیک؟
؟سوال دوم:
اگر کسی را دوست داشته باشید و بدانید که او نیز به شما بسیار علاقه‌مند است، آنقدر که از بیماری شما بیمار می‌شود و از خوشحالی شما خوشحال، چه می‌کنید؟ تنها به زبان این دوستی را ابراز می‌کنید؟ یا در عمل، محبت خود را به او نشان می‌دهید؟
پیوسته در پی جلب رضایت او هستید، به مناسبت‌های مختلف برای او هدیه می‌برید، لباسی را می‌پوشید که او دوست دارد، از عطری استفاده می‌کنید که او میپسندد و ... کدامیک؟
؟ سوال سوم:
اگر بدانید، که برای حل مشکلاتتان می‌توانید به کسی مراجعه کنید که آماده کمک به شما می‌باشد و برای ارتباط با او گفتن یک سلام کافی است، چه می‌کنید؟ آیا از کنار این موضوع بی‌تفاوت گذر می‌کنید؟ یا تمام تلاش خود را برای استفاده از این فرصت به کار می‌برید؟ کدامیک؟
اکنون ما که می‌گوییم، در انتظار امام زمانمان نشسته‌ایم، او را دوست داریم، گره مشکلاتمان به دست او باز می‌شود، چگونهایم و چه می‌کنیم؟
هر صبح؛ با سلام بر او روزمان را شروع کرده و آمدنش را از خدا می‌خواهیم؟برای سلامتیش صدقه می‌دهیم؟
و مهم‌تر آنکه آنگونه که او میپسندد زندگی کرده و عمرمان را سپری می‌کنیم؟....
خوب است در این آزمون، این سه پرسش ساده را از خود بپرسیم و به خودمان نمره دهیم.
از صفر تا بیست!
امام زمان عجل الله تعالی فرجه: إناغَیرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِکُم وَلا ناسِینَ لِذِکرِکُم... " ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطره نبرده‌‌ایم ... "
به راستی ما نسبت به امام زمانمان چگونهایم؟!
 |
 |
