امام زمان عجل الله تعالی فرجه چه نیازی به دعای ما دارد که این همه سفارش به دعا برای ایشان شده است؟

ممکن است کسی فکر کند چون امام زمان عجل الله تعالی فرجه وسیله رسیدن برکات به مخلوقات است پس، از مردم بی‌نیاز است، بنابراین چه نیازی به دعای مردم دارد؟ 

به این سوال به چند صورت می‌توان پاسخ داد:

1- دعا برای فرج امام زمان عجل­الله تعالی فرجه انسان را از فتنه ها و انحرافاتی که در آخر الزمان مردم را در کام خود می­بلعد نجات می­دهد.

امام حسن عسگری علیه­السلام در این باره می­فرمایند: به خدا قسم آن حضرت ( امام زمان عج ) چنان غیبتی خواهد داشت که کسی از فتنه­های آن زمان نجات نخواهد یافت مگر آن که خداوند او را بر اعتقاد به امامت آن حضرت ثابت قدم نموده و برای دعا نمودن، جهت تعجیل در فرج آن حضرت موفقش نموده باشد.

بنابراین، باید از خداوند متعال بخواهیم که در اعتقاد به امامت آن حضرت به ما ثبات قدم و برای فرج امام زمان عجل­الله تعالی فرجه توفیق دعا نمودن را عنایت فرماید و ما را در جهت آماده سازی زمینه­های ظهور ایشان یاری فرماید.

2- نکته دیگر اینکه اگر کسی در حق مومنی دعا نماید، در مرحله اول دعا در حق خود او مستجاب می­شود، پس اگر برای تعجیل در فرج امام زمان عجل­الله تعالی فرجه دعا نماییم در مرحله اول این دعا باعث ایجاد فرج و گشایش در کار خودمان می­گردد.

امام باقر علیه­السلام می­فرمایند: مومن است که برای برادر خود در غیاب او دعا کند پس فرشته­ای به او می­گوید: آمین. و خداوند عزیز جبار فرماید: دو برابر آنچه خواستی برای خودت خواهد بود و آنچه طلب کردی، عطا شدی به خاطر محبتی که به او داری.

3- آنچه از روایات به دست می‌آید، این است که وقت ظهور امام زمان عجل­الله تعالی فرجه از امور بدائیه است که امکان پیش و پس افتادن دارد. و شاید دعا کردن مومنین برای تعجیل در فرج یکی از عوامل جلو افتادن زمان ظهور باشد.

امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمودند: شما نیز اگر(مانند قوم موسی که برای رفع عذاب دعا کردند) این کار را بکنید (به درگاه خداوند ناله و دعا کنید) خداوند از ما فرج می‌کند، ولی اگر چنین نباشید این امر(غیبت امام زمان عج) تا آخرین حد خود خواهد رسید.1

3. تردیدی نیست که امامان علیهم­السلام چون انسانند به بیماری‌ها و غمها و اندوه‌هایی دچار می‌شوند که برای دفع آنها راه­هایی هست، و از مهم‌ترین راه­ها جدیت و اهتمام در دعا کردن است،  بنابراین هرگاه مؤمن، احتمال دهد مولای او ـ که از جانش عزیزتر است ـ به غم و اندوهی یا مرضی مبتلا گردیده، تلاش خواهد کرد که به وسیله دعا، آنرا از او دور گرداند.